Гэта аўтарскі праект Вячаслава Сікора і Дзмітрыя Парая, які быў рэалізаваны пры падтрымцы раённай улады і “творчай групы аднадумцаў”. Сабраць экспанаты ў музейны пакой у раённым цэнтры культуры і народнай творчасці дапамаглі жыхары Шчучына, Гродна, іншых рэгіёнаў Беларусі і нават Санкт-Пецярбурга, паведамляе “Гродзенская праўда”.
– Толькі той народ мае будучыню, які памятае і шануе сваё мінулае, – падкрэсліў на адкрыцці музейнага пакоя начальнік галоўнага ўпраўлення ідэалагічнай работы і па справах моладзі аблвыканкама Аляксандр Вярсоцкі. – Як і многія людзі, я ўдзячны вялікай краіне, якая выхоўвала пачуцці калектывізму, гонару, патрыятызму, адказнасці.
Старшыня Шчучынскага райвыканкама Сяргей Ложачнік падзякаваў стваральнікам музея і адзначыў, што з гэтага часу рабяты будуць вывучаць гісторыю вялікай краіны не толькі па падручніках і фільмам, але і па сапраўдным артэфактам.
– Гэта не настальгія па мінулым, – адзначыў адзін з аўтараў праекта мецэнат Дзмітрый Парай. – Ідэя – даць людзям магчымасць зразумець і ацаніць спадчыну часоў Савецкага Саюза, распавесці новаму пакаленню, як жылі іх бабулі і дзядулі, бацькі, – уся велізарная краіна.
Экспанаты размешчаны па тэматычных раздзелах у стэлажах і вітрынах. Асаблівае месца ў музеі адведзена ваеннай тэматыцы. Сярод рэдкіх экспанатаў ваеннага часу – газеты часоў Вялікай Айчыннай. Значную частку музейнай экспазіцыі складае асабістая калекцыя рэжысёра тэатра-студыі раённага цэнтра культуры Вячаслава Сікора. Ён жа правёў і першую экскурсію ў музеі.
– «Фішка» нашага музея ў тым, што тут усё можна чапаць рукамі, – расказвае Вячаслаў. – Дакрануцца да старой швейнай машынкі, фотаапарата, цацкі, паслухаць старыя дыскі на прайгравальніку, прыбрацца з музейнага гардэроба і зрабіць сэлф ў стылі настальжы. І нават паглядзець добрае савецкае кіно, – музей інтэрактыўны, жывы.
У музейным кутку, які імітуе пакой часоў СССР, – праславутая сценка, канапа, насценны кілімок і этажэрка, тэлевізар, кранальныя статуэткі. А яшчэ тут ёсць буфет з духмянымі піражкамі па “нязменным з савецкіх часоў рэцэпце” ад райпо. Абяцаюць, што кожны знойдзе нешта сваё – “бесклапотнае дзяцінства, піянерскія лагеры і студэнцкія атрады, хтосьці – няпросты час дэфіцыту тавараў, хтосьці – сваю шчырую веру ў камуністычную будучыню або атрыманую ад дзяржавы бясплатную кватэру”. А турысты з-пад Познані дзякавалі за вяртанне ў мінулае і ахвотна фатаграфаваліся на фоне рарытэтных прадметаў.
– Як бы там ні было, з песні слоў не выкінеш: важна шанаваць лепшае, што было ў мінулым і не дапускаць памылак у будучыні, – лічыць жыхарка Шчучына Ядвіга Белаводск. – Я ўспамінаю час СССР як час бязмежнай ў прамым сэнсе слова дружбы, запалу і энтузіязму. Выдатна, што гэтую атмасферу здолелі перадаць стваральнікі музея. Дзякуй ім за гэта.
