Забойца не дварэцкі. Гродзенскі блогер напісаў дэтэктыў пра скарб апошняга караля і прыгоды мясцовых гісторыкаў

Яўгена Аснарэўскага гродзенскія фэйсбучане добра ведаюць па краязнаўчых нататках ды ініцыятывах у абарону гістарычнай спадчыны горада. Гэтым разам ён здзівіў сваіх прыхільнікаў зменай жанру і напісаў гістарычны дэтэктыў «Трыкутнік караля».

Рашэнне аб выданні кнігі на паперы Яўген пакідае за чытачамі. Ён мяркуе выдаць яе такім накладам, які чытачы гатовы аплаціць заранёў. Пазнаёміцца з прыгодніцкім дэтэктывам можна на старонках Hrodna.life.

«Гэтую кнігу я вырашыў напісаць больш за год таму, хоць асноўная канцэпцыя існавала раней. Натхніла публікацыя майго фэйсбучнага сябра Уладзіміра Садоўскага, які напісаў беларускамоўны зомбі-хорар, жанр вельмi рэдкі ў беларускай літаратуры. Прачытаўшы твор, захацелася і самому напісаць што-небудзь у „лёгкім“, забаўляльным жанры. У выніку з’явілася дэтэктыўная аповесць з элементамі гістарычнай прозы і так званага містычнага рэалізму», — кажа Яўген Аснарэўскі.

Да чаго гэта падобна?

Аўтар жартуе, што атрымалася нешта накшталт фантазіі на тэму «Кода да Вінчы», толькі ў гродзенскіх рэаліях. У сюжэце трое маладых гісторыкаў, два хлопцы і дзяўчына, разблытваюць загадку пакінутую каралём Станіславам Аўгустам Панятоўскім для нашчадкаў. Гэтая загадка схаваная ў архітэктуры Гродна. Гаворка ідзе аб трох каралеўскіх рэзідэнцыях, якія часткова захаваліся ў горадзе.

«У сюжэце прысутнічаюць і розныя таемныя таварыствы, як у арыгінальным „Кодзе да Вінчы“. Дзеянні адбываюцца не толькі ў сучаснасці. Паказана і сцэна з каралём у Новым замку, у час яго палону ў Гродне, і гутарка Панятоўскага з расійскім імператарам у Пецярбургу. Асаблівасцю твора з’яўляецца высокая ступень гістарычнай дакладнасці, вельмі многае ў сюжэце адпавядае дакументам. Некаторыя эпізоды, падобныя да мастацкай выдумкі, насамрэч мелі месца ў гісторыі».

Героі - рэальныя гродзенцы і горад над Нёманам

Усе галоўныя персанажы аповесці маюць рэальных прататыпаў, у тым ліку і сярод гродзенцаў. Адзін з іх — вядомы гісторык Мечыслаў Супрон.

«У цэлым, гэтая кніга вельмі гарадзенская. Там шмат гарадзенскіх пейзажаў і гісторыі. Я б сказаў, што любоў да Гродна пранізвае кнігу, хоць там ёсць і Вільня, і трохі Мінска, ды іншыя месцы. Але галоўныя героі кнігі - гэта гарадзенцы і горад на Нёманам».

Паводле аўтара, гродзенскі характар кнігі будзе цікавы мясцовым чытачам. Тым больш, што разгадаць «код Панятоўскага» зусім не так проста. Прынамсі, ад пачатку ясна толькі адно — разгадка не відавочная, а забойца — дакладна не дварэцкі.

Прачытаць кнігу можна тут:

issuu.com/asnoru9/docs/_______i_________-.docx

Ахвотныя набыць і аплаціць заранёў кошт свайго папяровага асобніка — напішыце пра гэта ў каментарах да артыкула. Калі нас будзе шмат, то аўтар зладзіць краўдфандынг на выданне. Гэта дапаможа «Трыкутніку караля» выйсці за межы лічбавай прасторы.