А што, калі б?.. Што б здарылася, калі б Радзівілы здолелі захаваць унію ВКЛ са Швецыяй?

Януш Радзівіл — адна з тых постацей, якую розныя народы былой Рэчы Паспалітай ацэньваюць па-рознаму. Для палякаў ён — здрайца, для літоўцаў і беларусаў - хутчэй патрыёт. Ён смела вырашыў скарыстаць гістарычны момант, каб абараніць Айчыну нечаканым для многіх чынам — здрадзіўшы Польшчы і пайшоўшы на саюз са шведамі.

А што, калі б гэты крок спрацаваў? Што, калі б ВКЛ сапраўды выйшла з Рэчы Паспалітай і звязалася вуніяй са Швецыяй? Мы б сёння жылі ў багатай пратэстанцкай краіне, а замест БДУ марай абітурыентаў быў бы Стакгольмскі ўніверсітэт? Разважаем аб няспраўджаных магчымасцях гісторыі разам з еўрапейскім беларускім выдавецтвам Gutenberg Publishers.

А што, калі б Януш Радзівіл не памёр раптоўна?

За вокнамі ўжо займаўся шэры світанак 31 снежня 1655 года, а вялікі гетман Януш Радзівіл так і не заснуў. Фізічна князь адчуваў сябе нядрэнна, аднак псіхічна знаходзіўся ў стане глыбокай дэпрэсіі. Ён, які некалькі гадоў таму выратаваў Рэч Паспалітую ад казакоў і быў самым знакамітым і, магчыма, самым магутным у краіне чалавекам, зараз хаваўся пасярод падляскіх багнаў у Тыкоцінскім замку і не ведаў, што яму прынясе новы, 1656 год.

Трэба было вырашаць масу справаў, неяк арганізоўваць абарону ад атрадаў канфедэратаў і маскоўскага войска, кантактаваць са шведамі, якія загразлі ў Польшчы, але гетману не хацелася. Усё марна, ён кінуў усе карты на стол, заключыўшы ўнію са Шведамі. Ідэя была нядрэнная, можна было вырваць Вялікае Княства з татальнай залежнасці ад Кароны Польскай, але тут навалілася ўсё адразу — і маскавіты, і казакі, і прусакі…

Эх, а чаму яму не нясуць падагрэтага віна, якое ён загадаў яму падаць з паўгадзіны таму? Гарачае чырвонае віно добра разварушвала мазгі, разганяла кроў і прымушала рухацца. Раптам за дзвярыма пачуўся грукат і, не пастукаўшыся, у пакой уляцеў начальнік аховы Стальбоўскі.

«Княжа, — Стальбоўскі выглядаў вельмі знерваваным, — пахолак Грыневіч пакаштаваў вашага віна, выпадкова пакаштаваў, і амаль адразу скурчыўся, чорнымі плямамі пайшоў, памірае…»

Януш Радзівіл нічога не прамовіў. Ён моўчкі глядзеў на Стальбоўскага і той бачыў, фізічна адчуваў, як у вачах князя разгараецца агонь. Стальбоўскі даўно не бачыў гэтага агню ў вачах галоўнага Радзівіла, але добра ведаў, што гэта прадвяшчае. Ён бачыў яго пад Лоевам, калі катавалі палонных казакоў, пасадзіўшы іх на калы і пусціўшы на плытах у Кіеў, бачыў, калі Януш Радзівіл вёў у бой супраць маскавітаў і калі падпісваў унію са Швецыяй.

«Падлы нікчэмныя, атруціць мяне захацелі, мяне — князя, гетмана! Выкінем іх назаўжды з Вялікага Княства», — сказаў Радзівіл быццам для сябе. Потым ён устаў і сказаў гучна: «На дзясятую гадзіну раніцы пакліч усіх да мяне, будзе савет… Атрутніка адшукаць, катаваць яго так, каб расказаў усё, скуру яго каралю Яну Казіміру адправім, каб ведаў, як цягацца з Радзівіламі».

А што, калі б Радзівіл перацягнуў на свой бок казакоў?

Далей Радзівіл дзейнічаў імкліва. Ён угаварыў шведаў не рабіць марныя спробы захапіць усю тэрыторыю Кароны і абмежавацца акупацыяй Варшавы. Тыя, пацярпеўшы паразу пад Яснай Гурай, ахвотна паслухалі гетмана і перакінулі вялікія атрады на тэрыторыю Вялікага Княства.

Разам з войскам Януша Радзівіла шведы летам 1656 года адбілі Гродна і Мінск у маскавітаў, а атрад Багуслава Радзівіла ў верасні гэтага года вярнуў Вільню. Палякі, сабраўшыся з сіламі, хацелі атакаваць Вялікае Княства з захаду, але раптам пад Львовам з’явіліся загоны казакоў гетмана Багдана Хмяльніцкага. Два гетманы пераадолелі старадаўнюю нянавісць, бо Радзівіл паабяцаў казакам заўважнае месца ў будучай шведска-літоўскай федэрацыі. Ды ў яго і не было ніякіх нагодаў гэтага не рабіць, паколькі рэлігійная талерантнасць была асновай для будучай паўночнай дзяржавы. Казакі імкліва кінуліся рабаваць ваколіцы Львова і Любліна.

А што, калі б вайна скончылася раней і з поспехам для ВКЛ?

Вайна скончылася ўвосень 1658 года, пакінуўшы цалкам новы расклад у гэтай частцы Еўропы. Польшча, разрабаваная і панішчаная, засталася без казацкай Русі і без Вялікага Княства. ВКЛ стала цэнтральнай часткай вялікай дзяржавы, якая пачыналася за Балтыйскім морам, а заканчвалася недалёка ад Чорнага. Маскоўская дзяржава засталася магутнай, аднак вайсковая параза надоўга адкінула яе ад заходняга кірунку палітыкі і прымусіла скіравацца далей на ўсход, на заваяванне Сібіры.

Яшчэ больш альтэрнатыўнай гісторыі:

• А што, калі б?.. Разважаем, што б здарылася, калі б ВКЛ дапамагло Ноўгараду ў змаганні з Масквой
• А што, калі б?.. Разважаем, што было б з краінай, калі б Станіслаў Ляшчынскі ўтрымаўся на троне
• А што, калі б?.. Разважаем, што было б з краінай, калі б Стэфан Баторый пражыў яшчэ 20 гадоў

А што, калі б Радзівілы правялі ў ВКЛ свае рэформы?

Унутры Вялікага Княства адбыліся вялікія змены. Радзівілы імпэтна касавалі шматгадовую спадчыну роду Вазаў, якія, будучы звязаныя са Швецыяй радаводам, няспынна вялі бессэнсоўныя войны то з туркамі, то са шведамі - і тым моцна аслабілі дзяржаву.

У Вялікім Княстве Гродзенскі сейм 1662 года ўстанавіў нечуваную рэлігійную талерантнасць для католікаў, праваслаўных, грэка-католікаў і пратэстантаў, адкрыў дзверы для гандляроў і рамеснікаў з усёй Паўночнай Еўропы. Так у Гродне з’явіўся «шкоцкі квартал», а гродзенскім бурмістрам чатыры разы выбіралі кальвініста Яна Скота.

Казакі атрымалі ўласную дзяржаву, якая некалькі разоў адпадала ад шведаў і Вялікага Княства, а пасля далучалася ізноў. Пасля доўгіх спрэчак і некалькігадовага безкаралеўя вялікім князем літоўскім быў выбраны малады і энергічны Багуслаў Радзівіл, які, хоць і быў католікам, але, кажуць, таемна працягваў спавядаць кальвінізм. Праз некалькі гадоў палякі, спрабуючы згуляць у сваю даўнюю гульню, выбралі яго і каралём Польшчы. Шведы пярэчыць выбару не сталі, тым больш, што Багуслаў назаўсёды перадаў ім Лівонію і таемна дамовіўся пра перадачу шведам Прусіі разам з Караляўцом. Затое Гданьск назаўсёды стаў часткай Польшчы.