Людзі і справы

«Сказаць, што я кепская маці - гэта сказаць, што сонца выключылі». Дырэктарка гродзенскага хоспіса, — пра ціск школы на яе дзіцяці

Вольга Вялічка 13 гадоў працуе дырэктаркай дзіцячага хоспіса ў Гродне. Яна ўдзельнічала ў жыцці горада яшчэ да выбараў 2020 года: арганізоўвала дабрачынныя акцыі, дапамогу медыкам падчас эпідэміі каранавіруса, выказвала свой пункт гледжання ў сацыяльных сетках, а падчас выбараў была назіральнікам на адным з участкаў. Пасля жнівеньскіх падзей у Гродне, у верасні 2020 года Вользе сталі прыходзіць дзіўныя паведамленні ад класнага кіраўніка яе дзіцяці з пагрозамі. Карэспандэнтка Hrodna.life пабывала ў кватэры сям'і Вялічкаў і высветліла, што адбылося.

У Вольгі Вялічкі двое дзяцей: дачка і сын. Старэйшаму Міхаілу 14 гадоў, ён ходзіць у 9 клас 39 школы. 7 верасня дзевяцікласнік захварэў і застаўся дома. У панядзелак раніцай Вольга заўважыла два паведамленні ад класнага кіраўніка з перапынкам у 25 хвілін. Паведамленні прыйшлі напярэдадні ў нядзелю.

Класны кіраўнік даведвалася, ці прыйдзе ў панядзелак Міхаіл у школу.

«І потым яна піша, што сумняваецца ў тым, ці атрымлівае маё дзіця медыцынскую дапамогу, і што яна збіраецца вынесці пытанне аб дабрабыце майго дзіцяці ў сям'і», — распавядае Вольга.

Скрыншот перапіскі Вольгі і класнага кіраўніка яе сына

У суботу Вольга была ўвесь дзень на працы, таму што ў хоспісе памірае дзіця. Увечары ў нядзелю сям’я Вялічкаў рыхтавала дзяцей да вучэбнага тыдня. «Я тэлефон не брала ў рукі, а паведамленне ўбачыла толькі раніцай», — кажа Вольга.

Чытайце таксама: Ольга Величко: «За 10 лет руководства хосписом я научилась всему»

Чаму ў сям’ю паступаюць такія пагрозы, і якая логіка ў настаўнікаў Вольга не разумее.

Вольга мяркуе, што гэта ўсё адбываецца з-за яе пазіцыі:

«Не можа быць ніякага апраўдання таму звышгвалту, тым смерцям, якія адбыліся ў Беларусі ў мірны час. І таму бязмежжу, якое творыць сёння міліцыя. Гэта мая пазіцыя, я перакананая ў гэтым. Нічога не атрымаецца, пакуль не пачнецца размова. Органы мясцовай улады павінны сесці за стол перамоваў з людзьмі. Знайсці якіх-небудзь прадстаўнікоў ад людзей і сесці з імі размаўляць», — кажа яна.

«Мяне тузалі ў прынцыпе заўсёды»

«Звычайна гэта праз хоспіс адбывалася. Я што-небудзь не тое скажу — праверка. Не тое скажу — ананімка. Вось 13 гадоў хутка, як я працую дырэктаркай хоспіса», — кажа Вольга.

Міша, сын Вольгі Вялічкі

«Я, у прынцыпе, за сваю пазіцыю атрымлівала перыядычна. Мне проста здаецца, што калі мы дарослыя людзі, і ў мяне пазіцыя, у вас пазіцыя. Дзесьці разуменне, дзесьці непаразуменні. Гэта адна гісторыя. Але на дзецях адыгрывацца — гэта проста анекдот».

«Сёння сказаць, што я дрэнная маці - гэта сказаць, што сёння сонца выключылі. Яны, відавочна, наогул не ў той стэп пайшлі».

Рэгламент сям'і Вялічкаў

Узаемаадносіны былі нармальнымі

«У нас былі нармальныя ўзаемаадносіны, мы віталіся, мы размаўлялі», — кажа Вольга пра класнага кіраўніка сына.

28 жніўня Вольга Вялічка напісала заяву з просьбай арганізаваць навучанне дзяцей на беларускай мове, яго арганізавалі. «Я разумею, што для школы гэта было нечакана, нязручна. Але такі закон у Рэспубліцы Беларусь. Бацька вырашае, а не школа».

Вольга і Міша

Са слоў Вольгі, настаўнікі казалі ёй: нас ніхто не вучыў ва ўніверсітэце выкладаць па-беларуску. «Трэба задумацца сістэме адукацыі. Не за бацькамі ладзіць сачэнне, а спачатку са сваімі прафесійнымі пытаннямі разабрацца. А потым ужо чапаць іншых».

Чытайце таксама: Дети и дедлайны Оли Величко. Семья руководительницы детского хосписа рассказала о жизни мамы-директора

На жыццё ў сям'і сын Вольгі Міша не скардзіцца, кажа, што жыве цудоўна. На пытанні пра школу адказвае спакойна:

«У школе да мяне ставіліся нармальна, як да звычайнага дзіцяці. З настаўнікамі заўсёды былі добрыя адносіны. Сярод аднакласнікаў ёсць пэўны круг зносін, з усімі ж не буду сябраваць».

Зменаў у школе пасля падзей у жніўні Міша не заўважыў. Да пазіцыі бацькоў дзевяцікласнік ставіцца станоўча і падтрымлівае іх. Пасля бальнічнага Міша чакае, што ў школе ўсё будзе так, як раней. «Школа — ёсць школа, нічога кардынальна не зменіцца».

Датэлефанавацца да класнага кіраўніка Мішы карэспандэнтцы Hrodna.life не ўдалося.

Раней старшыні страйкаму «Гроднапрамбуда» Юліі Сліўко паступалі званкі з невядомага нумара з пагрозамі яе сыну.

Падзяліцца

Апошнія запісы

«Пабачыць Гродна — і памерці». Як наш горад стаў міжваеннай «сталіцай самагубцаў»

У міжваенны час Гродна набыло незвычайную славу. Горад стаў месцам прыцягнення незвычайных турыстаў - тых,…

21 лістапада 2024

«Нармальны быў гастраном — цяпер там прадаюць шпалеры». Ці хапае крамаў у цэнтры Гродна?

Ці хапае ў цэнтры Гродна прадуктовых крам? Спрэчкі наконт гэтага выклікала адкрыццё на перакрыжаванні Савецкай…

21 лістапада 2024

Дзе арганізаваць святочную фотасесію? Гродзенскія студыі ўжо падрыхтавалі навагоднія лакацыі

Прыбраныя ялінкі, свечкі, навагоднія вянкі і гірлянды, аксаміт, светлы ці цёмны фон на выбар. Гродзенскія…

19 лістапада 2024

«Перад выбарамі - спрыяльны час для петыцый». Як прымусіць чыноўнікаў вырашаць праблемы і чаму новая пляцоўка «меркаванне.бел» для гэтага не пасуе

Улады стварылі новую платформу “меркаванне.бел”. Яе пазіцыянуюць як анлайн-пляцоўку, на якой кожны зможа ў вольнай…

15 лістапада 2024

«У Гродне жывуць тыя яшчэ „шалёныя імператрыцы“». Стваральніца брэнда Krikate расказала, як дабралася да парыжскага тыдня моды

Калекцыя адзення гродзенкі Кацярыны Карлацяну дэбютавала гэтай восенню на Парыжскім тыдні моды. А пачыналася ўсё…

14 лістапада 2024

«Першы прыбытак патраціў на станок». Гродзенец у школе выточваў біты, а ў 27 гадоў адкрыў сваю вытворчасць мэблі

Гродзенец Раман Нагула амаль паўжыцця працуе з дрэвам. Школьнікам ён пачынаў з бейсбольных біт, а…

13 лістапада 2024