«Калі шчыра, я толькі ноччу [з інтэрнэту] даведалася, што 15 траўня быў дзень сям'і», — прызналася Святлана. У вялікай сям'і святы і будні будуюцца паводле асаблівага календара. Максім і Святлана Кутаковы з Гродна жанатыя 18 гадоў. У сям'і ў іх шасцёра дзяцей. Старэйшаму цяпер 16 гадоў, самай малодшай — 4 гады. Пра тое, як арганізаваць побыт, справіцца з дзецьмі і знайсці час на творчыя праекты Святлана Кутакова распавяла карэспандэнтцы Hrodna.life.
«Не ведаю, як гэта адбываецца, але ўсе ў доме суналаджваюцца», — кажа Святлана. — Усё вельмі гнутка і кожны заняты. Ёсць і чытанне, і вывучэнне відэаматэрыялаў, і кіно, і музыка. Яшчэ любім патанчыць".
Школьнікі без школы. А што, так можна было?
Чацвёра з шасцярых дзяцей у сям'і Кутаковых — школьнікі. Аднымі з першых у Гродне яны сталі вучыцца па індывідуальным плане. Гэта значыць — дзеці ходзяць у школу толькі адзін раз на чвэрць — здаць выніковыя кантрольныя па прадметах. У астатнія дні займаюцца дома, у асноўным самастойна. Старэйшыя дапамагаюць малодшым. Калі не спраўляюцца самі, звяртаюцца па дапамогу да бацькоў.
«Спачатку вельмі перажывала за ацэнкі, — прызнаецца Святлана. — Але потым падумала: тыя, хто ходзяць штодзень у школу, таксама не ўсе выдатнікі: у аднаго чацвёрка, у другога дзясятка».
У школе настаўнікі больш турбаваліся пра сацыялізацыю дзяцей без «калектыву». Але на думку бацькоў, самая патрэбная і значная сацыялізацыя адбываецца ў сям'і: «Тут дзеці вучацца дамаўляцца, наладжваць і захоўваць адносіны.»
Хатнюю працу дзеляць на ўсіх
«Мы з мужам надзвычай любім працяглыя пешыя шпацыры ў лесе. — Шмат назіраем за прыроднымі з’явамі і падзеямі», — распавядае Святлана. Дзеці падраслі, і цяпер хатнія абавязкі - клопат не толькі бацькоў. «Дзеці патроху працуюць, а мы назіраем за іх перавагамі, схільнасцямі і стратэгіямі».
Чытайце таксама:
- Готовь быстро, ешь медленно. Омлет с творожным сыром для воскресного завтрака
- Гатуй хутка, еш павольна. Салата з дзікаросаў і хатні лаваш да нядзельнага сняданка
«Абодва любім непрадказальнасць»
«Максім — таленавіты чалавек. — кажа Святлана пра мужа. — Калі за нешта бярэцца, то пэўна навучыцца». Зямлю на ўчастку вакол дома Максім акультурыў з нуля. Сам асвоіў ландшафтны дызайн, разбіў ля дома сажалкі, выбраў і рассадзіў расліны.
«Гэтак жа было і з музыкай. За два гады ён сам навучыўся граць на гармоніі і на фартэпіяна. Яшчэ ён выдатна разумее расліны і жывёл. А самае галоўнае — не баіцца памыляцца. Проста робіць».
Адзін з праектаў, якімі цяпер займаецца Святлана — трэнажоры і цацкі з дрэва, якія дапамагаюць умацаваць выправу.
Усімі трэнажорамі і цацкамі першымі карыстаюцца ўласныя дзеці. «Практыкуем гэта ўжо пяць гадоў. Вынікі падахвочваюць дзяліцца з людзьмі і дапамагаць у асваенні метаду».
Агульнае ў Кутаковых-бацькоў - адкрытасць свету: «Мы абодва любім непрадказальнасць».
Цікава. Страшна. Цікава. Затое не стаіш на месцы
«Цяжкасцяў у вялікай сям'і заўсёды поўна. Проста вельмі шмат. Мабыць, дзякуючы гэтаму немагчыма стаяць на месцы, — кажа Святлана. Шасцёра дзяцей побач — гэта ў кожны момант новыя уступы, невядомыя пераменныя, складаная лагістыка і непрадказальныя змены».
Цяміць трэба хутка, а я страшна марудлівы чалавек. У гэтай супярэчнасці расце вынаходлівасць. Каб дагнаць, трэба запаволіцца. Каб паспець, трэба легчы, паляжаць, падумаць", — дзеліцца Святлана лайфхакамі шматдзетнай маці.
У Беларусі шматдзетнай лічыцца сям’я, у якой на ўтрыманні і выхаванні знаходзяцца трое і больш дзяцей да 18 гадоў.
З ільгот для жанчын, якія нарадзілі пяць і больш дзяцей, прадугледжана магчымасць пайсці на пенсію ў 50 гадоў пры наяўнасці стажу працы не менш за 15 гадоў.
Час догляду за дзецьмі ў стаж не залічваецца.
Ордэнам Маці ўзнагароджваюцца жанчыны, якія нарадзілі і выхавалі пяць і больш дзяцей, грамадзян Беларусі.
Святлана Кутакова атрымала ордэн Маці ў 2017 годзе.
Якой будзе іх сям’я, кожная пара вырашае сама, лічыць Святлана.
«Каштоўнасць сям'і не ў самой сям'і, а ў тым, што мы ў яе ўкладваем. Калі нас стала „шмат“, здарылася глабальнае выкрыванне. Гэта калі ты літаральна спускаешся з аблокаў на зямлю. Усе фантазіі знікаюць. Дастаткова балюча, затое эфектыўна. Гэта цікава. Потым — страшна. І зноў цікава».
Читайце таксама:
