«Мідуэй»: спецыяліст па катастрофах Роланд Эмерых узяўся за марскія бітвы

На вялікіх экранах ідзе «Мідуэй» — другая спроба амерыканскага кінематографа расказвае гледачу пра найбуйнейшую марскую бітву чэрвеня 1942 года. Атрымалася пафаснае аднаразовае камп’ютарнае відовішча з нядрэнным акцёрскім складам.

www.youtube.com/watch?v=l9laReRAYFk

У гэтай бітве флот ЗША адпомсціў Японскай імперыі за напад на Пэрл-Харбар і змяніў ход вайны ў Ціхім акіяне. Японцы страцілі чатыры авіяносцы, пасля чаго не маглі і думаць аб наступальных дзеяннях і перайшлі выключна да абароны. Пра гэта напісана нямала, а ў 1976 годзе быў выпушчаны фільм з Чарльтанам Хестанам у галоўнай ролі. Ён з дакументальнай выразнасцю з выкарыстаннем рэальных імёнаў удзельнікаў распавёў увесь ход марской бітвы.

Вярнуць добрае імя рэжысёра

У наш час за вытворчасць рэмейку ўзяўся адзін з асноўных спецыялістаў па фільмах-катастрофах Роланд Эмерых. Масавы глядач ужо 30 гадоў назірае за грандыёзнымі разбурэннямі, прыдуманымі Эмерыхам: гэта і напад іншапланецян у «Дзень незалежнасці», і планетарны крах у «Паслязаўтра» і «2012», і знішчэнне Нью-Ёрка «Гадзілай» у 1998 годзе.

У 2015 годзе рэжысёр падпсаваў сабе кар’еру, калі яго другая частка «Дня незалежнасці» правальна выступіла ў пракаце. Як жа не вярнуць сабе добрае імя дзякуючы ўзвялічванню амерыканскага патрыятызму і ваеннай машыны?

Можна знайсці масу прыдзірак

Фільм пакідае дваякае ўражанне. Вайна выйграецца не толькі дзякуючы смеласці і самаахвярнасці воіна, але і дзякуючы кабінетным стратэгам і аналітыкам. Так і «Мідуэй» зручна падзелены на натурную частку, у якой пераважае камп’ютарная графіка, і гутарковую палову, дзе знаёмыя акцёры спрабуюць разгадаць планы японцаў.

Каб не заблытацца ў пастаяннай змене кароткіх эпізодаў быў падабраны шматлікі акцёрскі склад з вядомых імёнаў. Эмерых апынуўся вялікім малайцом, бо не забыўся многіх удзельнікаў тых падзей. Характар ​​кожнага з іх раскрыць дасканала не ўдалося, бо экраннага часу ў іх было ад сілы хвілін 10−15, але перадаць гераізм і смеласць удалося кожнаму.

Любы хэйтар амерыканскага пафасу знойдзе ў гэтым гістарычным фільме масу прыдзірак, таму што ўсе дыялогі будуюцца на любові да Радзімы і як мага больш хуткай помсце «япошкам» (але не забываецца нізкі маральны ўзровень пасля падзей Пэрл-Харбара). Не забыліся аўтары і пра японскую версію таго, што адбываецца, але азіяцкі праціўнік часцей выглядае несправядліва слабым і тактычна неабачлівым.

Хуткі мантаж і агульная мітусня

Мала парадаваў паказаны ход самой бітвы за Мідуэй. Мантаж здаўся надта жвавым і непаслядоўным. Калі б я не прачытаў асобна пра саму аперацыю на Вікіпедыі і не паглядзеў першы фільм 1976 года, мне было б цяжка разабрацца ва ўзаемасувязі лётчыкаў, маракоў, разведчыкаў і іншых удзельнікаў. Была зразумелая толькі галоўная мэта амерыканцаў - знішчыць варожыя авіяносцы, а астатнія тактычныя задачы і іх рашэнні размываліся ў агульнай мітусні.

І фільм не ўяўляе з сябе сюжэтны лабірынт, аўтары спрабавалі толькі данесці жменю праўды пра тыя чэрвеньскія дні, але ў выніку атрымаўся папулярны сімулятар для адпрацоўкі навыкаў палёту. І нават у такім дарагім атракцыёне момантамі праслізгвалі кадры, дзе карцінка пакутавала ад слабога ўзроўню камп’ютарнай графікі.

У выніку, «Мідуэй» — аднаразовае камп’ютарнае відовішча, якое чарговы раз нагадае гледачу, што не толькі Чырвоная армія перамагла ў вайне.