Людзі і справы

«Мяне не перамагчы, я не спаборнічаю». Гродзенка перанесла аперацыю на ствале галаўнога мозгу — вось як змянілася яе жыццё

Раніцай гродзенка Людміла Юрахно як звычайна пайшла на працу, але дадому вярнулася толькі праз паўгода. У Людмілы разарвалася кавернома (дабраякасная пухліна) і адбылося кровазліццё ў ствол галаўнога мозгу. Як пасля гэтай падзеі змянілася яе жыццё, жанчына расказала ў сваім Facebook.

«Я перанесла тры кровазліцці ў ствол галаўнога мозгу»

Людміла нарадзілася і вырасла ў Гродне. Амаль 20 гадоў яна працавала бухгалтарам на прадпрыемстве «Белзабпадшыпнік», жыла з мужам і гадавала дачку.

У ліпені 2019 года Людміла збіралася на працу. Ужо там гродзенка адчула сябе дрэнна — у яе павысіўся ціск, з’явіліся слабасць і недамаганне.

— Ужо сасуды лопнулі, з працы забрала хуткая дапамога. У выніку за два тыдні я перанесла тры кровазліцці ў ствол галаўнога мозгу, — распавядае Людміла.

Лячылі беларуску ў Мінску — там ёй зрабілі аперацыю на ствале галаўнога мозгу, у тым ліку перасадзіўшы ствалавыя клеткі.

— Перад аперацыяй лекары РНПЦ неўралогіі і нейрахірургіі мне сказалі: «Можаце лічыць сябе ўнікальным чалавекам, калі гэта вас суцешыць. Такіх людзей — 5−7 чалавек у год па рэспубліцы», — успамінае Людміла.

У сталічнай бальніцы жанчына правяла амаль тры месяцы. Тады стаяла спякота і Людміле даводзілася ляжаць на кляёнцы ў кампрэсійных панчохах — у выніку на спіне з’явіліся пролежні.

«Думала, лепш памерці маладой і прыгожай»

Рэабілітацыю жанчына праходзіла ў Гродзенскай клініцы — там яна правяла месяц.

— На першай рэабілітацыі мяне называлі ў палаце плаксай. Гэта зараз сяброўкі кажуць, што я непапраўны аптыміст. Але тады вельмі не хацелася жыць у статусе інваліда, тым больш са мной у палаце была дзяўчынка-інвалід. Думала, лепш памерці маладой і прыгожай, — адзначае жанчына.

Дадому Людміла вярнулася толькі ў лістападзе 2019 года. Аправіўшыся ад аперацыі, жанчына кардынальна змяніла сваё жыццё. Развялася з мужам, перабралася ў кватэру пабольш і занялася сваім здароўем.

— За апошнія пяць гадоў я навучылася зноўку хадзіць, гаварыць, усміхацца і жыць у моманце. Прыняла сябе іншую — спачатку было вельмі сумна, абстрыглі нагала мае доўгія валасы, былі прышчы, сам твар перакасіла. А яшчэ пазбавілася ад 120 кілаграмаў: развялася — мінус 100 кілаграм і схуднела — мінус 20 кілаграм, — жартуе Людміла.

«Часта бываю на выставах — наведала іх вялікае мноства»

Наступствы кровазліцця жанчына адчувае да гэтага часу. Напрыклад, у яе парэз (зніжэнне сілы цягліц) левай рукі і нагі.

— А таксама рука і нага сталі карацейшыя на два сантыметры і схуднелі, ступня завальваецца вонкі - адсюль хістаюся. Як я жартую, вечна малады, вечна п’яны. Кісць левай рукі не працуе — не магу расціснуць далонь. Правае вуха не чуе, смакавыя рэцэптары закрануты і шмат іншых дробных недахопаў, з якімі можна жыць.

Пры гэтым Людміла клапоціцца пра сабе самастойна. Нават пярэ ўручную — кажа, любіць гэтую справу. А яшчэ жанчына ходзіць у спартзалу, плавае і з’яўляецца ўдзельніцай гродзенскага фотаклуба.

— Я часта бываю на выставах і розных культурных мерапрыемствах, наведала іх вялікае мноства, у апошні час дадаліся мерапрыемствы ў бібліятэках і спартовыя. А наогул, мяне не перамагчы, я не спаборнічаю, — заключае Людміла.

Правілы жыцця Людмілы Юрахно

У пасце Людмілы — шмат выказванняў, якія матывуюць. Рэдакцыя Hrodna.life выбрала некалькі з іх у якасці ўмоўных «правілаў жыцця» гераіні. Мы не можам гарантаваць, што ўсе цытаты гераіні - 100% аўтарскія. Магчыма, некаторыя з іх Людміла знайшла ў інтэрнэце і адаптавала пад сябе.

  • «Вяду ЗЛЖ [здаровы лад жыцця], не куру, не п’ю кавы, не гляджу тэлевізар, не мацюкаюся, не карыстаюся мікрахвалевай печчу, не маю ніякіх залежнасцяў. Жадаю быць невыгоднай дзяржаве, як той веласіпедыст».
  • «Вельмі шаную абавязковых, прыстойных і пунктуальных людзей! У мяне адна ўважлівая прычына, калі не змог зрабіць, прыйсці, патэлефанаваць — памёр!»
  • «Люблю ўсё натуральнае. Я вельмі сапраўдная. Вырашыла не фарбаваць валасы (сівізна бачная — хай!). Нарошчаныя валасы, пазногці, вейкі, а таксама сілікон — не прымаю. У мяне дэвіз: «Быць, а не здавацца».
  • «Я не купляю салодкае (я не кажу, што не ем), але раз у год, на дзень нараджэння купляю торт «Казка» і магу з’есці за раз».
  • «Я б сказала, што я — чалавек з неабмежаванымі магчымасцямі, а ўсё пачынаецца ў галаве».
Падзяліцца

Апошнія запісы

«Пабачыць Гродна — і памерці». Як наш горад стаў міжваеннай «сталіцай самагубцаў»

У міжваенны час Гродна набыло незвычайную славу. Горад стаў месцам прыцягнення незвычайных турыстаў - тых,…

21 лістапада 2024

«Нармальны быў гастраном — цяпер там прадаюць шпалеры». Ці хапае крамаў у цэнтры Гродна?

Ці хапае ў цэнтры Гродна прадуктовых крам? Спрэчкі наконт гэтага выклікала адкрыццё на перакрыжаванні Савецкай…

21 лістапада 2024

Дзе арганізаваць святочную фотасесію? Гродзенскія студыі ўжо падрыхтавалі навагоднія лакацыі

Прыбраныя ялінкі, свечкі, навагоднія вянкі і гірлянды, аксаміт, светлы ці цёмны фон на выбар. Гродзенскія…

19 лістапада 2024

«Перад выбарамі - спрыяльны час для петыцый». Як прымусіць чыноўнікаў вырашаць праблемы і чаму новая пляцоўка «меркаванне.бел» для гэтага не пасуе

Улады стварылі новую платформу “меркаванне.бел”. Яе пазіцыянуюць як анлайн-пляцоўку, на якой кожны зможа ў вольнай…

15 лістапада 2024

«У Гродне жывуць тыя яшчэ „шалёныя імператрыцы“». Стваральніца брэнда Krikate расказала, як дабралася да парыжскага тыдня моды

Калекцыя адзення гродзенкі Кацярыны Карлацяну дэбютавала гэтай восенню на Парыжскім тыдні моды. А пачыналася ўсё…

14 лістапада 2024

«Першы прыбытак патраціў на станок». Гродзенец у школе выточваў біты, а ў 27 гадоў адкрыў сваю вытворчасць мэблі

Гродзенец Раман Нагула амаль паўжыцця працуе з дрэвам. Школьнікам ён пачынаў з бейсбольных біт, а…

13 лістапада 2024