«З жанчынамі ў нас не ваююць?» Яўгенія Даўгая пра тое, як і навошта рабіць бачным жаночы ўнёсак у пратэсты

«З 2020 года я ўчытвалася ў гісторыі жанчын і думала, як бы гэта ўсё аформіць. Разумееце, у нармальных краінах ёсць нейкія свае жаночыя фонды, якія фіксуюць і робяць бачнымі жанчын, што пацярпелі праз сваю грамадзянскую пазіцыю. Я ўпэўненая, што нас гэта таксама чакае. Але пакуль вырашыла збіраць гісторыі, думаю пра кнігу», — расказала для Telegram-канала «Тётя Ира разрешила» Яўгенія Даўгая.

Instagram-старонка «Палітвязынка» сабрала 100 партрэтаў жанчын-палітвязняў разам з іх асабістымі гісторыямі. Гэта першы рэліз праекта журналісткі Яўгеніі Даўгой і мастачкі Ганны Татур. Яўгенія плануе, што неўзабаве з’явіцца сайт з украінскай версіяй праекта, а вынікам працы стане кніга з гісторыямі жанчын-палітвязняў.

«Вы толькі з кветачкамі хадзілі»

Тэма жаночага ўдзелу ў жыцці краіны для Яўгеніі блізкая. «У маёй [дачкі] Сашкі ёсць кніжка „Казкі на ноч для юных бунтарак“, — кажа Яўгенія. — І я думала, што ў нас жа вельмі шмат жанчын сядзяць рэальныя тэрміны, у рэальнай калоніі, у рэальна цяжкіх умовах».

Пры гэтым, па словах Яўгеніі, да гэтага часу можна пачуць, што жанчыны «толькі з кветачкамі хадзілі», а на дзяржрэсурсах часта паўтараюць, што ў Беларусі з жанчынамі не ваююць.

Скрын Instagram-старонкі «Палітвязынка»

Такія выказванні, лічыць Яўгенія Даўгая, абясцэньваюць унёсак жанчын у тыя палітычныя працэсы, якія адбываліся ў Беларусі-2020.

«Я думала пра тое, што варта, вядома, гэта ўсё неяк зафіксаваць і пакінуць нешта, што будзе пастаянна нагадваць. Мне яшчэ здаецца, што такія рэчы як рэпрэсіі нам важна рэфлексаваць самім, замацоўваць неяк у памяці, каб не дапускаць паўтарэння ў будучыні».

Французы былі шакаваныя

Пра сваю ідэю Яўгенія напісала на асабістай старонцы ў Instagram. Ёй адказала беларуская мастачка Ганна Татур, якая цяпер вучыцца ў Францыі ў школе мастацтваў.

«Ганна сказала, што яе вельмі турбуе сітуацыя з беларускімі жанчынамі, і прапанавала зрабіць так: я дзялюся гісторыямі, а яна паспрабуе на паперы намаляваць партрэты. Яна прасіла гісторыю і як мага больш фатаграфій палітвязня. І ўжо сумяшчае вобразы. Я шукала фатаграфіі ў вольным доступе, часам прасіла ў родных палітвязняў».

Скрын Instagram-старонкі «Палітвязынка»

У выніку Ганна пераклала гісторыі на французскую і разам з «папяровым» варыянтам партрэтаў яны сталі мастацкім праектам у яе школе мастацтваў, распавяла Яўгенія.

«Аня сказала, што педагогі былі вельмі кранутыя і шакаваныя тым, што адбываецца з нашымі жанчынамі. Так мы і прынялі рашэнне — маляваць жанчын ужо ў лічбавым выглядзе і апублікаваць іх на якой-небудзь платформе».

Беларуску сядзяць і за тое, што выказалі салідарнасьць з Украінай

Наступнай мэтай праекта было стварэнне сайта на беларускай і ўкраінскай мовах.

«Чаму ўкраінская? Я жыла ў Кіеве з лістапада 2020 года і бачыла неразуменне сярод украінскіх калегаў. Было шмат усмешак пра «кветачкі і лавачкі». Сваёй знаёмай я распавяла, што мне асабіста хацелася б больш салідарнасці сярод украінскіх журналістак, праваабаронцаў, палітычных лідарак у дачыненні да беларусак.

Бо сядзяць абсалютна розныя жанчыны. Мая ўкраінская калега пагадзілася упісацца ў гэта. Але пачалася вайна, праца над сайтам зацягнулася. На дадзены момант мы перавялі на ўкраінскую мову 100 жаночых гісторый і апублікуем іх таксама. Я буду стукацца ва ўкраінскія жаночыя СМІ па гэтым пытанні. У нас жанчыны сядзяць у тым ліку і за тое, што выказалі салідарнасць з Украінай і выступілі супраць вайны".

Скрын Instagram-старонкі «Палітвязынка»

«Стала страшна, што пад шумок вайны нашых жанчын забудуць»

«Калі пачалася вайна, палітвязні сталі сыходзіць на задні план, — распавядае Яўгенія. — Я нават бачыла, што многія беларусы сталі пісаць пра тое, што нашы праблемы не такія ўжо і праблемы ў параўнанні з жахам вайны.

Разумееце, калі ідзе вайна, цішком можна зрабіць рознага лайна. І мне было страшна, што пад шумок вайны нашых жанчын забудуць і будуць яшчэ больш дабіваць".

Беларуская турма — гэта зневажальна для годнасці чалавека

«Вельмі недаацэньваюць у свеце і нават у нас у Беларусі тыя жудасныя ўмовы, у якіх знаходзяцца жанчыны [у зняволенні]. Уяўляеце, толькі раз на тыдзень яны могуць нармальна памыцца ў турмах. Гэта ж прыніжальна для годнасці чалавека. Зняволеныя жанчыны яшчэ і не бачаць сваіх дзяцей гадамі, многіх з іх кідаюць родныя і мужы. І гэтая прымусовая праца ў калоніях.

Тое, што праходзяць беларускі цяпер — абавязкова павінна быць зафіксавана ў агульнай рэфлексіі. І, вядома, адчуваеш бясконцы боль за ўсіх жанчын і павагу да іх".

Скрын Instagram-старонкі «Палітвязынка»

«А калі будзе мая мама?»

Каб сабраць 100 гісторый жанчын-палітвязняў Яўгеніі спатрэбілася некалькі месяцаў. Ганна Татур адразу ж іх малявала. З перакладам на беларускую дапамагала Наста Захарэвіч. На ўкраінскі перакладала калега з Украіны. «Дзяўчаты наогул з натхненнем за гэта ўзяліся», — кажа Даўгая.

Інфармацыю пра палітвязняў Яўгена ў асноўным знаходзіць у адкрытых крыніцах. Калі гэтага мала, звязваецца з роднымі і блізкімі жанчын. Калі праект з’явіўся ў Instagram, то людзі сталі самі звяртацца да аўтараў.

«Вось зараз на акаўнт напісалі некалькі чалавек, родныя палітвязняў. Яны пытаюцца: «А калі будзе мая маці?», «А калі будзе мая сяброўка?».

Хочацца, каб памяталі гэтыя гісторыі

Галоўная мэта праекта, па словах Яўгеніі - яшчэ раз звярнуць увагу людзей на жанчын-палітвязняў.

«Хацелася б, каб людзі пісалі ім лісты, падтрымлівалі іх, каб памяталі ўсе гэтыя гісторыі. Але, наогул, было б выдатна, каб у будучыні праект перайшоў у кнігу. Але гэта магчыма толькі тады, калі ўсё скончыцца».

Чытайце таксама:

Падзяліцца

Апошнія запісы

«Інтэрнэт — сіла. Да 2020 улады гэтага не разумелі». Стваральнік Гродзенскага форума расказаў пра байнэт нулявых

Гродзенскі форум існуе больш за 20 гадоў і абнаўляецца дагэтуль. Людзі ўсё яшчэ шукаюць там…

7 лістапада 2024

Грэчка з чарніцамі, жывая музыка і «сарамлівы» стрыптыз. Рэстаранам «Беласток» у Гродне і Grodno ў Беластоку споўнілася 50 гадоў

У Гродне працуе рэстаран «Беласток», а ў польскім Беластоку – бар Grodno. У 1974 годзе…

5 лістапада 2024

«Прабіце, калі ласка». Як у Гродне адным талончыкам ламалі сістэму

Гродзенскія кантралёры - самыя суровыя, а пасажыры - самыя дружныя. Квіток можна на выхадзе з…

4 лістапада 2024

«Мяне не перамагчы, я не спаборнічаю». Гродзенка перанесла аперацыю на ствале галаўнога мозгу — вось як змянілася яе жыццё

Раніцай гродзенка Людміла Юрахно як звычайна пайшла на працу, але дадому вярнулася толькі праз паўгода.…

1 лістапада 2024

«Воку няма за што зачапіцца». Спыталіся ў дызайнера, што не так з інтэр'ерамі гродзенскіх устаноў

Гродзенцы скардзяцца, што шмат якія ўстановы ў горадзе выглядаюць аднолькава. Напрыклад, некаторых расчаравалі рэндары інтэр'ераў…

31 кастрычніка 2024

Куды з’ездзіць на Хэлоўін у Гродзенскай вобласці: 5 містычных месцаў ад замкаў да млыноў

Адчуць таямнічую атмасферу Хэлоўіна можна ў розных месцах Гродзеншчыны: у рэгіёне мноства закінутых сядзіб, старажытных…

29 кастрычніка 2024