Спадчына

Успамінаем пераможцаў «Басовішча» з Гродна: хто яны і як склаўся іх лёс

Некалі перамога на «Басовішчы» амаль гарантавала маладому гурту скок у першую лігу беларускага року. Старажылы фестывалю ўзгадваюць, як рускамоўныя музыканты перакладалі тэксты на беларускую, каб трапіць на конкурс. Нічога дзіўнага, бо ў 2000-х гэта было ці не адзінай магчымасцю запісаць альбом.

Конкурсную частку ўвялі ў 1992 і закрылі ў 2009 годзе. Арганізатары тады тлумачылі, што пераможцы апошніх гадоў так і не даказалі сваю вартасць. У 2015 конкурс вярнуўся. У 2019 фестываль абвясціў пра свой канец.

Цягам 30 гадоў гісторыі фестывалю на конкурсе перамагалі і музыкі з Гродна. Глядзім, што з імі стала.

Віктар Шалкевіч (1992)

Віктар Шалкевіч. Канцэрт да 60-годдзя
Знакаміты бард стаў пераможцаў першага конкурсу маладых выканаўцаў. На дваццатым фестывалі, у 2009 годзе, ён быў вядоўцам. Але ўжо тады крытыкаваў «Басовішча» — маўляў, не туды ідзе. Таму і да смерці фестывалю адносіцца са зразуменнем: маўляў, «няма таго, што раньш было».

Віктар паходзіць з мястэчка Поразава Гродзенскай вобласці. Пасля тэатральна-мастацкага інстытуту ў Мінску працаваў выкладчыкам у Гродзенскай культасветвучэльні, у Гродзенскім абласным драматычным тэатры. З 1990 па 2016 год працаваў у Тэатры лялек у Гродне, адкуль сыйшоў па прычыне канфлікта з ідэолагамі. Выступае ў тэатры імя Янкі Купалы ў Мінску, жыве на два гарады. Акрамя музыкі знакаміты яшчэ як вядоўца аўкцыёнаў.

Бард дагэтуль дае канцэрты ў Беларусі, Літве, Германіі, Польшчы, Расіі, Украіне, Францыі, Чэхіі. Яго канцэрты — гэта заўсёды тэатр аднаго актора, бо Віктар Шалкевіч размаўляе з залай, расказвае шмат гісторый, якія лагічна ўплятаюцца ў яго выступ.

Сёлета артыст адзначыў юбілей — 60 гадоў. Да гэтай падзеі выйшаў першы за 15 гадоў альбом Віктара.

У свой час гурт «Айша» падаваў агромністыя надзеі. Ён быў створаны з музыкаў некалькіх гродзенскіх гуртоў. «Калісьці вакалістка гурта Вікторыя вучылася ў каледжы мастацтваў і зацікавілася маёй паэзіяй, — кажа паэт Юры Гумянюк. — Так і паўстаў гэты музычны праект». У 1996 годзе «Айша» здабыла лаўрэацтва на фэсце «Басовішча», даволі актыўна канцэртавала, а іх песня «Ёкагама» некалькі тыдняў знаходзілася ў лідэрах хіт-параду «Радыё Рокс». У планах быў запіс альбому на вершы Гумянюка, і асобны праект на вершы Дануты Бічэль-Загнетавай (адна з песень «З вераю» брала ўдзел у Тузіне Гітоў). Але ўсе планы перапыніліся — канцэртаў не было, у студыі гурт таксама працаваў мала. У 2006 годзе гурт фактычна перастаў існаваць. «Мяркую, што калі б яны вызначыліся дакладна са сваёй канцэпцыяй — у іх бы ўсё атрымалася», — кажа Юрый Гумянюк.

КальЯн (1998)

Фота: vk.com/club22870781
Гурт створаны ў верасні 1996 году. Некалькі разоў склады змяняліся, на нейкі час гурт пераставаў існаваць. Музыканты выпусцілі чатыры альбомы: «У краіне цудаў» (1997), «Б.Н.» (1999), «Ноўбадзі» (2001), «Голая правда» (2005), «Антыпазітыў» (2011). У 2011 годзе гурт канчаткова перастаў існаваць.

Калі меў бы існаваць нейкі менавіта нацыянальны беларускі панк, то ён мусіў бы гучаць як «КальЯн» — гэта без варыянтаў. Эксперты так і казалі, што ў стылі гурта змешваецца панк, фолк і ска. Менавіта таму «КальЯн» быў больш меладычным за іншыя панк-гурты з Гродна другой паловы 90-х. Удзельнікі гурта падзялялі ідэі анархізму і спявалі пра сацыяльныя і грамадскія праблемы.


Беларускі Вудсток. Як закрываўся фестываль «Басовішча»


Падобным складам музыканты заснавалі фолк-рокавыя гурты «Людзі на балоце» і «Dzieciuki». Першы праіснаваў нядоўга. А «Dzieciuki» дагэтуль ездзяць на «Басовішча», даюць канцэрты (калі ўлады дазваляюць) і рыхтуюцца сёлета восенню выкласці новы альбом «Радыё «Harodnia», з якім ужо з’ездзілі ў тур.

Deviation (1999)

Фота: 34mag.net
Гэта панк-рок-гурт, які заснавалі ў 1993 годзе ў Вялікай Бераставіцы браты Стас і Анджэй Пачобуты. У песнях крытыкуецца фашызм, таталітарызм, праваахоўныя органы, беларуская сістэма і ў прыватнасці кіраўнік дзяржавы.

Ужо пасля першага канцэрта музыканты атрымалі па 15 сутак за песню з крытыкай міліцыі. Хутка музыканты пераехалі ў Гродна. Яны выступалі на фестывалях, кватэрніках, у тым ліку за мяжой. Іх канцэрты часта не дазвалялі або разганялі.

Гісторыя гурта багата на змены складу, несанкцыяваныя акцыі, збіццё міліцыянтамі да патрэбы ў аперацыі, змаганне, лозунгі. Гурт выпусціў альбомы «Lukaschenko… Uber Alles», «Х*й вам, или тотaлитaризм не прoйдeт», «GueRRiLLa UrbanA». Апошні альбом «Чарговы дзень пад акупацыяй» выйшаў у 2009 годзе. Гурт прыпыніў дзейнасць, калі лідар Стас Пачобут пераехаў у Піцер у пачатку 2010-х. Яго брат Анджэй яшчэ раней развітаўся з панк-рокам. Зараз ён вядомы сваёй журналісцкай і грамадскай дзейнасцю.

Стас Пачобут выпусціў сольныя «Акустыку» ў 2011 годзе і «ТуняяДЗец» у 2015. Зараз музыкант дае рэдкія канцэрты. Тым каштоўнейшымі робяцца старыя відэазапісы і фотаздымкі, зробленыя ў 90-х.

У 2018 годзе выйшаў трыб’ют Deviation. Трыб’ют рыхтаваўся чатыры гады. У ім прынялі ўдзел 14 калектываў з Беларусі, Расіі і Украіны. Песні гродзенскіх анарха-панкаў пераасэнсаваныя ў розных жанрах — панк, хардкор, хіп-хоп і шансон, але захоўваюць эстэтыку 90-х. «Прыемна, што песні жывуць сваім жыццём, сумна, што не згубілі актуальнасці», — казаў пра трыб’ют Стас Пачобут, лідар Deviation.

TLUSTA LUSTA (2008)

Фота: vk.com/tlustalusta
Панк-рок з Гродна. Іх выступ высока ацаніў лідар гурта Ulis Слава Корань, які тады акурат быў у журы. Музыкі выпусцілі два альбомы — Blin Pieršy (2008) і Pieranačuješ — bolš pačuješ (2013). Пры тым дэбютнік хлопцы запісалі і выдалі самі, проста не дачакаўшыся запрашэння на запіс у Беласток, які яны выйгралі на «Басах»!

У год выпуску другога альбому лідар Кірыла Богуш казаў, што музыканты пакуль займаюцца іншымі праектамі, таму з канцэртамі цяжка. Тым не менш, гурт час ад часу ўдзельнічае ў мясцовых і не толькі фестывалях. Бываюць і «абломы» для фанатаў: Tłusta Łusta мелі граць на БНР100 у Каложскім парку ў 2018 годзе, але на сцэну не выйшлі. І яшчэ шкада, што суполка гурта не вельмі жывая.

.К (2016)

Фота: vk.com/tchk_k
Гэта праект Яўгена Кучмейны, one-man-band, заснаваны ў Іўі ў 2011 годзе. Выпусціў тры альбомы — «ОК» (2011), «УніСон» (2014), Dobrazol (2016). Альбом «Унісон» трапіў у топ-10 беларускіх дыскаў першага паўгоддзя 2014.

Песні праекта метафарычныя, на выступах і ў запісах выкарыстоўваецца шмат гукавых эфектаў, а канцэрты пераўтвараюцца ў перформанс.

Зараз рыхтуецца новы альбом, які выйдзе восенню 2019 года. «Лічу, што гэта мой лепшы матэрыял — гэта адзінаццаць трэкаў, лонгплэй, 40 хвілін матэрыялу. Назву пакуль што не скажу, няхай мой сябар спачатку вокладку намалюе», — кажа музыкант.

Падзяліцца

Апошнія запісы

«Пабачыць Гродна — і памерці». Як наш горад стаў міжваеннай «сталіцай самагубцаў»

У міжваенны час Гродна набыло незвычайную славу. Горад стаў месцам прыцягнення незвычайных турыстаў - тых,…

21 лістапада 2024

«Нармальны быў гастраном — цяпер там прадаюць шпалеры». Ці хапае крамаў у цэнтры Гродна?

Ці хапае ў цэнтры Гродна прадуктовых крам? Спрэчкі наконт гэтага выклікала адкрыццё на перакрыжаванні Савецкай…

21 лістапада 2024

Дзе арганізаваць святочную фотасесію? Гродзенскія студыі ўжо падрыхтавалі навагоднія лакацыі

Прыбраныя ялінкі, свечкі, навагоднія вянкі і гірлянды, аксаміт, светлы ці цёмны фон на выбар. Гродзенскія…

19 лістапада 2024

«Перад выбарамі - спрыяльны час для петыцый». Як прымусіць чыноўнікаў вырашаць праблемы і чаму новая пляцоўка «меркаванне.бел» для гэтага не пасуе

Улады стварылі новую платформу “меркаванне.бел”. Яе пазіцыянуюць як анлайн-пляцоўку, на якой кожны зможа ў вольнай…

15 лістапада 2024

«У Гродне жывуць тыя яшчэ „шалёныя імператрыцы“». Стваральніца брэнда Krikate расказала, як дабралася да парыжскага тыдня моды

Калекцыя адзення гродзенкі Кацярыны Карлацяну дэбютавала гэтай восенню на Парыжскім тыдні моды. А пачыналася ўсё…

14 лістапада 2024

«Першы прыбытак патраціў на станок». Гродзенец у школе выточваў біты, а ў 27 гадоў адкрыў сваю вытворчасць мэблі

Гродзенец Раман Нагула амаль паўжыцця працуе з дрэвам. Школьнікам ён пачынаў з бейсбольных біт, а…

13 лістапада 2024