За ўдар у сцягно сілавіку пенсіянеру ў Гродне прысудзілі два з паловай гады без накіравання ў папраўчыя ўстановы

63-гадовага гродзенца Юзафа Нямеру, які даў пінок у сцягно сілавіку, прызналі вінаватым паводле ч. 1 арт. 342 і арт. 364 КК. Яму вынеслі прысуд: па двух артыкулах — абмежаванне волі на два з паловай гады без накіравання ў папраўчыя ўстановы адкрытага тыпу. Яго вызвалілі ў зале суда. Прысуд у зале сустрэлі апладысментамі.

У тэрмін пакарання залічылі час затрымання і знаходжання пад вартай. На карысць пацярпелага спагналі 500 рублёў за маральную шкоду — той прасіў 1000. Аўтамабіль Нямеры будзе пад арыштам, пакуль ён не заплаціць грошы. Вопратку і мабільны тэлефон, якія лічыліся рэчдоказамі, вернуць Юзафу.

• «Было неприятно перед коллегами». 63-летнего гродненца начали судить за пинок в бедро милиционеру
• Гродненца за пинок в бедро силовику могут наказать двумя годами колонии и штрафом в 5 400 рублей

Дзяржабвінаваўца прасіў 2 гады пазбаўлення волі і штраф у 200 базавых велічынь (5 400 рублёў) паводле арт. 364 і ч. 1 арт. 342 КК.

Адвакат прасіў апраўдаць па абвінавачванні ва ўдзеле ў масавых беспарадках, а за гвалт у дачыненні да супрацоўніка органаў унутраных спраў прызначыць мінімальнае пакаранне, не звязанае з пазбаўленнем волі.

«Перш за ўсё затаплю лазню»

— Я быў упэўнены — мяне абавязаны былі вызваліць. Спадзяваўся, што па арт. 342 апраўдаюць — абвінавачванне з пальца высмактанае. Арт. 364 — ну, удар быў. Адчуваю сябе змачаленым, — распавёў Юзаф Hrodna.life адразу пасля вызвалення.

На ўмовы ўтрымання ў СІЗА № 1 Гродна Юзаф не скардзіўся: сказаў, харчаванне добрае, на шпацыр выводзілі. У адным з карпусоў было восем чалавек у камеры, «холадна, сыра, усе кашляюць». З ім у камеры адзін час знаходзіўся палітвязень Дзяніс Кірэшчанка, які праходзіць па «карэліцкай справе». «Перш за ўсё затоплю лазню», — сказаў Юзаф Hrodna.life.

Чытайце таксама: В Беларуси более 120 политзаключенных. Сколько из них в Гродненской области?

«Міліцыя з народам!» — правакацыйны лозунг?

Юзаф раней прызнаў віну часткова — паводле арт. 364 КК. Віну па ч. 1 арт. 342 КК ён адмаўляў. У апошнім слове 12 лістапада Юзаф сказаў, што скрыншоты з відэа пацвердзілі яго невінаватасць па гэтай частцы. «Мяне абвінавачвалі ў выкрыкванні „правакацыйных“ лозунгаў. Натоўп крычаў „Міліцыя з народам!“, „Жыве Беларусь!“, што перакладаецца як „Да здравствует Беларусь!“. Калі гэтыя лозунгі сталі правакацыйнымі?».

 — Калі чалавек не адчувае згрызот сумлення і маральных пакут ад таго, што цягне дзяўчыну па асфальце, а не носіць яе на руках, то якія могуць быць маральныя пакуты? Прашу адмовіць у пазове. Пакрыць страты па мыццю формы — я згодны. <…> Я прынёс прабачэнні Паўлу Міхайлавічу Снарскаму (імя змянілі ў судзе «для бяспекі» — Hrodna.life) за фізічны боль, што прычыніў яму. На яго месцы мог апынуцца любы іншы супрацоўнік, — таксама сказаў у апошнім слове Юзаф.