За месяц у Гродзенскім дзіцячым хосьпісе людзі з інваліднасцю і валанцёры пашылі каля 700 камбінезонаў, каб засцерагчы медыкаў падчас эпідэміі. Аднак гэтую працу могуць спыніць, а памяшканьне перадаць пад «чыстую зону» для супрацоўнікаў паліклінікі, у будынку якой месціцца хоспіс, піша «Радыё С**бода».
«Яны робяць свой унёсак у абарону мэдыкаў»
Гродзенскі дзіцячы хоспіс — грамадзкая арганізацыя, якая месьціцца ў будынку дзіцячай паліклінікі № 2 у Гродне.
Ужо месяц як людзі з інваліднасьцю і валянтэры шыюць там ахоўныя касьцюмы для мэдыкаў. Праца ідзе ў межах майстэрні людзей з інваліднасьцю. Праект хоспісу выграў грант у праграме малых грантаў пасольства ЗША ў Беларусі.
Чытайце таксама: «Калі лекары вымруць, хто нас будзе лячыць?» Як гродзенцы ратуюць мэдыкаў у час пандэміі
Першапачаткова ў майстэрні займаліся іншым — прыкладам, расфарбоўвалі драўляныя домікі. З пачаткам эпідэміі каранавірусу пачалі шыць мэдычныя маскі, потым перайшлі на камбінэзоны. Да працы пачалі далучацца гарадзкія валянтэры. Усяго за месяц у супольным шыцьці паўдзельнічалі 35 чалавек. Усе сродкі індывідуальнай абароны, зробленыя ў хоспісе, бясплатна перадавалі мэдычным работнікам Гродзенскай вобласьці.
Пасьля таго як пра валянтэраў у хоспісе пачалі пісаць мэдыя, кіраўніцтва дзіцячай паліклінікі № 2 папрасіла іх вызваліць хол, у якім ідзе шыцьцё.
Як расказала каардынатарка майстэрні для людзей з інваліднасьцю Сьвятлана Пінчук, 19 траўня ў хоспіс прыходзіў намесьнік галоўнага лекара Гродзенскай цэнтральнай гарадзкой паліклінікі Алег Перагарулька, які патлумачыў, што займаецца кантролем стварэньня «чыстых» і «брудных» зон у гродзенскіх лякарнях.
«Ён сказаў, што мы незаконна займаем плошчу хола, перашкаджаем працы паліклінікі, а менавіта стварэньню „бруднай“ і „чыстай“ зоны… Ён сказаў, што грант таксама пад пытаньнем, ці мелі мы права яго рэалізоўваць, бо хоспіс дзіцячы, а грант — для працы з дарослымі людзьмі з інваліднасьцю… Што калі пачнуць разьбірацца, то напішуць у пасольства, і хуценька нам тут усё перадумаюць», — пераказвае Сьвятлана Пінчук.
У холе хочуць стварыць «чыстую зону» і «шлюз», дзе мэдыкі будуць пераапранацца, каб трапіць потым у лякарню. Хол — месца агульнага карыстаньня паліклінікі і хоспісу. Аднак звычайна гэтым дадатковым уваходам карысталіся толькі супрацоўнікі хоспісу. Супрацоўнікі паліклінікі заходзілі праз галоўныя дзьверы зь іншага боку будынка.
Знайсьці іншую зручную пляцоўку для працы людзей з інваліднасьцю складана. У кабінэтах хоспісу мала месца, у сэнсорным пакоі прыглушанае асьвятленьне. Праца ў такіх умовах зьнізіць якасьць і колькасьць касьцюмаў. Працаваць у іншым будынку таксама малаверагодна, бо безбар’ернае асяродзьдзе далёка не паўсюль.
«Я не магу забараніць людзям дапамагаць. Яны такім чынам робяць свой унёсак у абарону мэдыкаў, каб сытуацыя палепшылася, каб захавалася здароўе людзей. Можна сядзець дома і абмяркоўваць навіны, а можна рабіць. Яны ўсе [валянтэры] абралі нешта рабіць. Забараніць ім? Чалавек больш не захоча дапамагаць. Мы застанемся ў кепскай сытуацыі, калі будзе вялікая колькасьць заражаных лекараў і вялікая колькасьць хворых. Мы самі сябе тады ставім пад пагрозу», — разважае Сьвятлана Пінчук.
«У мяне апускаюцца рукі»
Дырэктарка Гродзенскага дзіцячага хоспісу Вольга Вялічка патлумачыла, што праект з сацыяльнай майстэрняй рэалізуецца зь верасьня мінулага году. Пытаньняў да яго раней не было. Хоспіс не парушае законаў, бо праект зарэгістраваны, а адзін з кірункаў статутнай дзейнасьці хоспісу — праца з дарослымі людзьмі з інваліднасьцю.
«Калі прыходзіць паліклініка са мной дамаўляцца, якім чынам зрабіць „чыстую“ і „брудную“ зону, і яны ведаюць, што там сядзяць валянтэры, якія шыюць для іхніх калегаў касьцюмы, то натуральна сказаць людзям „дзякуй“ і прапанаваць хоць якое выйсьце, каб мэдыкам касьцюмы далей шыліся», — разважае Вольга Вялічка.
Чытайце таксама: Вольга Вялічка: «За 10 гадоў кіравання хоспісам я навучылася ўсяму«
Дырэктарка хоспісу спрабавала вырашыць пытаньне з кіраўніцтвам дзіцячай паліклінікі. Яна прапаноўвала аддаць сэнсорны пакой у хоспісе пад месца, дзе будуць пераапранацца мэдыкі, а хол пакінуць для шыцьця надалей. На думку кіраўніцы хоспісу, інакш арганізаваць на гэтым лапіку «чыстую» зону і «шлюз» немагчыма фізычна. Але чамусьці ейнае рашэньне не падышло.
«Мы шыем касьцюмы. Мэдыкі з-пад крыса просяць і дзякуюць. А чыноўнікі кажуць: „У нас усё ёсьць, нам гэтыя касьцюмы не патрэбныя“. Адны людзі робяць для іншых людзей. І ёсьць трэцяя група, якая жыве ў сваім сьвеце, у іншай рэальнасьці, і яны забыліся на простае слова „дзякуй“», — кажа Вольга Вялічка.
Яна зьдзіўляецца, што хоспіс крытыкуюць за працу зь людзьмі з інваліднасьцю і за валянтэрскую дапамогу мэдыкам.
«Я б ім параіла стварыць альтэрнатыву, каб людзям са складанай інваліднасьцю, якім ад 18 да 24 гадоў, было куды пайсьці. Вельмі зручна крытыкаваць працу іншых, вельмі складана самастойна ствараць сыстэму… У мяне апускаюцца рукі. Тое нельга, гэта нельга, гэта ня так зрабілі. Ніякай станоўчай крытыкі», — абураецца дырэктарка хоспісу.
Ці магчыма дамовіцца?
Ці магчыма прыйсьці да кампрамісу і знайсьці месца і для «чыстай зоны» са «шлюзам», і для майстэрні? Знайсьці адказ на гэтае пытаньне пакуль не ўдалося. Карэспандэнт БелаПАН ня змог дазваніцца да выканаўцы абавязкаў галоўнага лекара дзіцячай паліклінікі № 2 у Гродне Ірыны Голуб. Намесьнік галоўнага лекара Гродзенскай цэнтральнай гарадзкой паліклінікі Алег Перагарулька ў тэлефоннай размове з журналістам БелаПАН адмовіўся ад камэнтароў.
Чытайце таксама: Як дапамагчы састарэлым і не толькі пры пандэміі? Раскажуць на семінары
Паводле афіцыйных звестак Міністэрства аховы здароўя, па стане на 11 лютага ў Беларусі пацверджана 263 551 выпадак каранавіруса (1692 за апошнія суткі), ачунялі і выпісаны 252 068 (1990 за апошнія суткі) пацыентаў, памёрлі 1820 чалавек (9 за апошнія суткі).
