У Гродне адкрылі помнік алімпійскаму чэмпіёну Аляксандру Курловічу

Ля ўзножжа помніка Аляксандру Курловічу (1961−2018) — штанга, нязменны атрыбут знакамітага ва ўсім свеце супертяж, зверху — алімпійскія кольцы, лаўровыя галіны і алімпійскі полымя ў чары як сімвал яркіх перамог. На партрэтным барэльефе, як піша grodnonews.by, «Самы моцны чалавек на планеце» Аляксандр Курловіч захаваны маладым і жыццярадасным — менавіта такім, якім, па словах блізкіх, ён заўсёды быў. Помнік усталявалі на гродзенскіх могілках на праспекце Касманаўтаў.

Аляксандра Курловіча не стала 6 красавіка 2018 года. Двухразовы чэмпіён Алімпійскіх гульняў, чатырохразовы чэмпіён свету, двухразовы чэмпіён Еўропы, трохразовы чэмпіён СССР — і гэта не поўны спіс спартыўных дасягненняў легендарнага цяжкаатлета. Усе яны высечаныя на гранітным камені. Славуты спартсмен, «беларускі Геркулес», як нярэдка называлі Аляксандра Курловіча, пахаваны на алеі ганаровых пахаванняў гарадскіх могілак на праспекце Касманаўтаў. Яшчэ раз ушанаваць памяць цяжкаатлета сюды прыйшлі яго блізкія, сябры, калегі, кіраўніцтва горада.

Збор сродкаў на ўвекавечанне памяці выдатнага спартоўца, двухразовага алімпійскага чэмпіёна ініцыяваў Гродзенскі абласны саюз наймальнікаў. Да справы падключыліся прадпрыемствы і арганізацыі горада.

— Кажуць, што не існуе ідэальных людзей, але гэта не так. На працягу 33 гадоў, якія мы з Аляксандрам пражылі ў шлюбе, ён з дня ў дзень прымушаў мяне верыць, што няма на свеце лепшага чалавека, — прызналася жонка легендарнага спартоўца Вольга Курловіч. — Мы доўга думалі, якім павінен быць гэты помнік. Хацелася, каб ён адлюстроўваў спартыўны і жыццёвы шлях Аляксандра, але пры гэтым не утрымліваў лішняга пафасу, бо мой муж быў вельмі сціплым чалавекам, ніколі не імкнуўся да самалюбавання. Удзячная тым, хто арганізаваў збор сродкаў, хто дапамог. На самрэч падтрымліваюць не толькі нашы беларускія сябры, але і спартсмены і трэнеры з усяго свету, якія добра ведалі Аляксандра.

У вялікім спорце Аляксандр Курловіч дэбютаваў на Спартакіядзе народаў СССР у 1983 годзе, дзе ўсталяваў сусветны рэкорд у дваябор'і. На Алімпійскіх гульнях у Сеуле і ў Барселоне ён выступаў у суперцяжкай вагавой катэгорыі і стаў бясспрэчным чэмпіёнам. Легендарны цяжкаатлет насіў званне «Заслужанага майстры спорту СССР», «Заслужанага работніка фізічнай культуры і спорту Рэспублікі Беларусь», ганаровага грамадзяніна горада Гродна. Але за ўсімі гэтымі рэгаліямі, па словах тых, хто ведаў Аляксандра асабіста, стаяў вельмі просты, адкрыты і светлы чалавек.

Завяршыўшы спартыўную кар’еру ў 35 гадоў, Аляксандр Курловіч прысвяціў сябе развіццю цяжкай атлетыкі - настаўніцтва, тренерству і судзейства, стаў арбітрам міжнароднай катэгорыі. Трэніравацца па праграмах алімпійскага чэмпіёна прыязджалі спартсмены з Ізраіля і Швецыі.

Уважліва Аляксандр Курловіч ставіўся да дзіцячага спорту. Толькі за апошнія некалькі гадоў у вобласці пры яго падтрымцы адкрыліся чатыры залы для заняткаў цяжкай атлетыкай. Доўгі час Аляксандр Курловіч быў членам выканкама Нацыянальнага алімпійскага камітэта і членам выканкамаў Еўрапейскай і Міжнароднай федэрацый цяжкай атлетыкі, працаваў дырэктарам прадстаўніцтва НАК Беларусі ў Гродзенскай вобласці. А са штангай цяжкаатлет не расставаўся, мабыць, ніколі, працягваючы займацца дома нават пасля сыходу з прафесійнага спартыўнага памоста.

— У апошнія гады мы вельмі блізка кантактавалі з Аляксандрам, — успамінае Анатоль Грышук. — Гэта чалавек, які быў поўны моцы і асаблівай годнасці і ў той жа час быў вельмі сціплым. Абласны саюз наймальнікаў заняўся зборам сродкаў на выраб і ўстаноўку помніка. Адгукнуліся многія арганізацыі і прадпрыемствы горада. Сыход з жыцця Аляксандра — гэта сапраўды незаменная страта для ўсіх нас.

Сярод тых, хто прыйшоў на адкрыццё помніка, былі і выдатныя прадстаўнікі спартыўнай грамадскасці, у тым ліку алімпійскія чэмпіёны Алена Ваўчэцкая і Андрэй Барбашынскі.

— Я буду памятаць Аляксандра Курловіча ўсё жыццё. Гэта быў мой добры сябар і, калі яго не стала, ніхто не мог паверыць, — успамінае савецкая і беларуская гімнастка, алімпійская чэмпіёнка Алена Ваўчэцкая. — І нават цяпер, калі я праходжу міма будынка, дзе ён працаваў, хочацца, як раней, забегчы да яго, папрасіць парады.

Як падкрэсліў старшыня Гродзенскага гарвыканкама Мечыслаў Гой, імя Аляксандра Курловіча ў горадзе над Нёманам будзе ўвекавечана не аднойчы.

— У памяць аб нашым праслаўленым алімпійскім чэмпіёне названая вуліца ў новым мікрараёне Грандзічы, — распавёў ён. — Яго імя таксама будзе насіць школа цяжкай атлетыкі ў Гродне, а ў хуткім часе ў горадзе плануецца ўсталяваць барэльеф або мемарыяльную дошку ў памяць аб легендарным спартсмене.

У лістападзе ў Гродне ўпершыню пройдзе ліцэнзійны турнір па цяжкай атлетыцы, які будзе насіць імя Аляксандра Курловіча. У ім вядучыя сусветныя спартсмены пазмагаюцца за ліцэнзіі на ўдзел у Алімпійскіх гульнях у 2020 годзе ў Токіо. Такі турнір сёння праводзіцца ў Катары, і тое, што яго прыме Гродна, дарэчы, было даўняй марай Аляксандра.

Памінальную малітву і абрад асвячэння помніка правёў протаіерэй Аляксандр Балоннікаў, настаяцель Свята-Барысаглебскай Каложскай царквы. Госці, сярод якіх пераважалі ўдзельнікі чэмпіянату Рэспублікі Беларусь па цяжкай атлетыцы, які стартаваў у Гродне, усклалі кветкі.