Генавефа Шніпко з пачатку года чытае ў інтэрнэце свой раман «Марыся Марцінкевіч», які распавядае пра жыццё гродзенцаў у першай палове XX стагоддзя. У будучыні аўтарка хацела б выдаць яго.
У раман увайшлі рэальныя гісторыі яе сваякоў, якія сутыкнуліся з цяжкасцямі. Цікавіцца гісторыяй сваёй сям'і Генавефа яшчэ з дашкольнага ўзросту.
«Я з задавальненнем слухала аповяды мамы і мамчыных братоў. А калі падрасла, то кожную вольную хвілінку праводзіла ля ложку каханай бабулі Марысі. Нягледзячы на цяжкую хваробу, яна вельмі ярка і ў дэталях апісвала сваё жыццё. А бабуліна жыццё было багатае на падзеі. Я слухала ўважліва і ўсё запамінала.
Выйшаўшы на пенсію, апісала ўсе пачутыя гісторыі. Атрымаўся нявыдуманы раман. Я апісала ваенныя падзеі, пра якія мне вядома ад родных. Абарона Гродна ад саветаў у 1939 годзе, вайна 1941 года, гібель майго дзядулі і адчай яго дзяцей і жонкі. Апісала цяжкую штодзённую працу на ўласным падворку — каб жыць, каб вырасціць дзяцей. Апісала змовы суседзяў, каб не патрапіць у Сібір, каб застацца ў жывых", — распавяла Генавефа.
У будучыні Генавефа плануе выдаць свой раман і зараз шукае спонсараў.
Ад аўтара:
«Марыся Марцінкевіч» — гэта праўдзівая гісторыя пра жыццё насельніцтва Гродзеншчыны і Гродна ў перыяд з 1900 па 1953 год. Кніга пра сям’ю, каханне, дабрыню, працу, спадзяванні, цвёрдасць духа і выжыванне ў ваенныя гады. Пра мноства нягод, якія выпалі на долю гродзенцаў. Пра ўзаемадапамогу суседзяў. Пра веру ў Бога і ў вышэйшую справядлівасць. Гэта раман пра культуру і звычаі мясцовага насельніцтва.
Іосіф (Юзаф) Марцінкевіч — прадзед
Ганна (Канстанца) Марцінкевіч — прабабуля
Марыся Марцінкевіч — бабуля
Ёзэф Антаняк — дзядуля
Звязацца з Генавефай Шніпко можна праз пошту [email protected]
